Mien Alldag is vull Farv un Leven
Wer meent em kümmt de Alldag gries un trist vör, de mutt viellicht bloots een beten anners kieken.
Anke Biemann
De Autorin will mit dat vörliggende Book keene spraakwetenschopliche Afhandlung aflevern, ok nich so nennte „Brüller“ as Meterwoor beden, un schon gornich mit den hochbörten Wiesfinger wedeln. Se müch veelmehr anregen to ünnerscheeden, bi welke Saaken sick lohnt näger hentokieken, bi welke dat beter is, över eeniges wegtosehn, un den Achtersinn bi veele alldägliche Begevenheiten natofrogen. Männicheen Ding is bi nägere Belüchtung dörchut spossiger, as op den Stort dütlich warrd. Een beten mehr Gelaatenheit un Fründlichkeit, een beten weniger annere de eegene Meenung opdrängen wüllen, un schon kunn jede noch so hiddelige Alldag erdräglicher wesen. Kortüm: Nett sien kann jeder.
